Tropiciel
Tropiciel
fantastyka
Prószyński i S-ka
2011
512
Trzynastolatek Rigg mieszka w lesie. Wraz ze swoim ojcem zajmują się polowaniem, a potem sprzedażą futer w pobliskim mieście. Rigg nie chodzi do szkoły, ale uczy go ojciec. Według Rigga są to najczęściej zupełnie nieprzydatne rzeczy. Dopiero po nagłej śmierci ojca chłopak przekonuje się, że ma wiele bardzo przydatnych umiejętności w świecie, w którym przyszło mu się nagle znaleźć. Rigg ma też pewną wyjątkową umiejętność, którą - zgodnie z wolą ojca - raczej się nie chwali nikomu. Tak zaczyna się pierwszy tom cyklu Tropiciel Orsona Scotta Carda.
Trzynastolatek Rigg mieszka w lesie. To mało fantastyczny początek powieści klasyka tej literatury. Jednak wkrótce potem dowiadujemy się, że chłopak dysponuje niezwykłą właściwością. Widzi ścieżki ludzi i zwierząt, nawet jeśli pochodzą sprzed bardzo wielu lat. Równoległy wątek powieści mówi o statku kosmicznym, który wyrusza z Ziemi z misją kolonizacyjną, a na nim jest druga, być może bardzo istotna postać o imieniu Ram. Po jakimś czasie zaczynamy się domyślać, że bohater opowieści, zajmujący się wraz z ojcem polowaniem na zwierzęta dla ich futer, mieszka w innym nieznanym nam świecie.
Kto zbawi świat?
Powieści Orsona Scotta Carda wielu czytelników będzie oceniać przez pryzmat jedynej w swoim rodzaju „Gry Endera”. W zmechanizowanym i zelektryfikowanym, a także zinformatyzowanym współczesnym świecie, społeczeństwa rozwijają się wspólnym zbiorowym wysiłkiem, jednak gdy coś pójdzie źle, miło jest pomyśleć, ze znajdzie się wybitna jednostka, która pomoże światu przywrócić właściwe proporcje. Akcja „Tropiciela” zaczyna się właściwie dopiero w momencie, gdy ojciec bohatera umiera. Okazuje się, że Rigg nie jest tym, kim myślał, że jest. Nauki, które przekazywał mu ojciec, nagle okazują się bardzo przydatne. Nastolatek wraz z towarzyszącym mu kolegą udaje się do dalekiego miasta, aby odszukać siostrę. W cyklu tropiciel przeczytamy jeszcze książkę „Ruiny” oraz „Goście”
W powieściach Carda często bohaterami ratującymi świat są dzieci lub nastolatkowie. Nie znaczy to jednak, że jest to literatura tylko dla młodzieży. W tym cyklu znajdziemy pewne podobieństwa do innych książek tego autora. Po raz kolejny Orson Scott Card zajmuje się kolonizacją. W różnych swoich powieściach przedstawia ludzkość kolonizującą obce planety, czasem niszczącą występujące tam życie. Ludzie zaś tworzą społeczeństwa o charakterze całkiem innym niż współczesny świat. Trudno powiedzieć, jak bardzo bliskie pisarzowi są książki Ursuli K. Le Guin. Jednak czasem można mieć wrażenie, że jej twórczość jest dla niego pewnym wzorem. Czytając „Tropiciela” można mieć wrażenie, że pewne motywy są już nieco zgrane. Jednak, jak zwykle u Carda, mamy do czynienia z wciągającą narracją. I oczywiście z ciekawą i zaskakującą akcją. A to zachęca do czytania. Nie jest to jednak dzieło genialne na miarę „Gry Endera”.
Komentarz do “Tropiciel”