Black mirror
Black mirror
science fiction, fantastyka socjologiczna
2011, 2013
serial (1S+2S)
Carl Tibbetts, Otto Bathurst, Owen Harris, Brian Welsh, Euros Lyn
Hannah John-Kamen, Michaela Coel, Beatrice Robertson-Jones,
Black mirror czyli Czarne lustro to tytuł specyficznego miniserialu, na który składały się tylko trzy odcinki. Premiera pierwszego odcinka miała miejsce w 2011 roku. Dwa lata później pojawiła się druga część serialu. Każdy odcinek był odrębną opowieścią science fiction, która dzieje się w niedalekiej przyszłości na styku technologii i życia.
Wyjątkowa popularność serialu Czarne lustro (Black mirror) miała dwa źródła. Po pierwsze, w epoce tasiemcowych seriali i kolejnych sezonów, które nie miały końca, pojawiło się dzieło złożone zaledwie z trzech odcinków, a na dodatek każdy z nich był oddzielną historią. Po drugie, serial potrafił zaszokować widzów, choć wydawałoby się, że w dzisiejszych czasach jest to już całkiem niemożliwe.
Pierwszy film opowiada zaskakującą historię. Porwana została księżniczka Susan, bardzo lubiana członkini rodziny królewskiej. Premier otrzymuje od porywaczy ultimatum. Aby księżniczka wróciła żywa do domu, on musi na oczach całego kraju, w telewizji na żywo odbyć stosunek ze świnią. Widz bardzo szybko przekonuje się, że nawet jeśli to fantastyka, to mówi o całkiem nieodległej i technicznie możliwej dziś przyszłości. Odcinek drugi wprowadza nas w nieco dalszą przyszłość. Ludzie żyją w zamkniętej, zautomatyzowanej przestrzeni, z prawie całą powierzchnią mieszkalną w formie ekranu wideo z spersonalizowaną rozrywką i częstą reklamą. Zarabiają na życie, jeżdżąc na stacjonarnych rowerach, by wytwarzać energię w zamian za „zasługi”, czyli formę waluty. Tu widzimy pewne echa pomysłu Orwella ze słynnej powieści Rok 1984. Zaś trzeci odcinek pokazuje nam społeczeństwo, w którym cześć osób ma wszczepiony chip za uchem, który rejestruje wydarzenia z życia. Używając pilota można ponownie obejrzeć wydarzenia, a nawet zaprezentować je na ekranie telewizora. Jak technologia wpływa na życie bohaterów odcinka – młodego prawnika Liama i jego żony Ffion?
Sezon 2
Martha i Ash ( to młoda para, która przeprowadza się do domu na wsi. Dzień po przeprowadzce Ash ginie w wypadku. Martha, która jest w ciąży, ciężko znosi swą sytuację. Niechętnie daje się namówić nową usługę online, która pozwala ludziom pozostać w kontakcie ze zmarłymi. Na podstawie danych z profili społecznościowych, a także z przesłanych nagrań, można stworzyć wirtualnego Asha. Martha ma chwilowe wrażenie, że rozmawia z mężem. Potem decyduje się na wykupienie androida, który będzie miał osobowość jej męża i jego wygląd.
Tytuł kolejnego odcinka – Biały miś – jest mylący. Mamy do czynienia z kobietą, która budzi się w nieznanym pomieszczeniu i niczego nie pamięta. Ma amnezję. Przeżywa w ciągu dnia wydarzenia jak z horroru, by na koniec okazało się, że to, co przeżyła jest karą za jej zbrodnię. Jej kara jest jednocześnie zabawą i rozrywką medialną dla tłumów ludzi. Bohaterem trzeciego odcinka jest Jamie Salter (Daniel Rigby) komik, zdalnie używający niebieskiego misia o imieniu Waldo, który przeprowadza wywiady z politykami i innymi autorytetami. Ośmieszanie osób, którym się sugeruje, że rozmowy przeznaczone są do audycji dla dzieci, to nie jest szczyt marzeń bohatera. Powstaje zaskakujący pomysł wykorzystania Waldo w polityce.
Każdy z odcinków pokazuje, jak łatwo zaawansowana technologia może zostać wykorzystana by odhumanizować nasze życie, pozbawić je prawdziwych emocji, zmusić nas do niegodnych zachowań, oszukać i zniszczyć człowieczeństwo. Mocną kropką nad i będzie też odcinek specjalny po drugim sezonie, zatytułowany Białe święta.
Komentarz do “Black mirror”