Oppenheimer
dramat
SkyShowtime
2023
film
Christopher Nolan
Cillian Murphy, Emily Blunt, Matt Damon, Robert Downey Jr., Rami Malek, Jason Clarke, Tom Conti
James Woods, Christopher Nolan i inni
J. Robert Oppenheimer kierował programem budowy bomby atomowej podczas Drugiej Wojny Światowej. Wraz z nim pracowało wielu innych naukowców, ale to jego uznano twórcą bomby atomowej. Oppenheimer miał ogromne osiągnięcia w innych dziedzinach fizyki, między innymi w badaniach czarnych dziur oraz promieniowania kosmicznego. Powszechnie dziś uznaje się go nie tylko za twórcę broni atomowej ale za pierwszego człowieka, który sprzeciwiał się wyścigowi zbrojeń.
„Oppenheimer” nie jest filmem biograficznym, ponieważ skupia się tylko na pewnej dramatycznej części życia jednego z najwybitniejszych fizyków w historii nauki. Nie opowiada o wszystkim, a pewne wątki z życia bohatera traktuje zdawkowo, a inne pomija. Przedmiotem zainteresowania Christophera Nolana – reżysera i twórcy filmu – jest okres wojenny i wczesne lata zimnej wojny. Zaś kłopoty bohatera są głównie ukazane przez pryzmat wrogich wobec niego działań Lewisa Straussa.
Ludzie mściwi mają anielską cierpliwość.
Strauss w filmie jest mściwym człowiekiem, który żyje głównie obsesją zniszczenia wiarygodności Oppenheimera, który kilkanaście lat wcześniej go ośmieszył. W rzeczywistości antagonista słynnego fizyka nie był tak jednoznacznie negatywną postacią. Zdawał sobie sprawę z potęgi broni atomowej, ale również nalegał na rozwój pokojowych zastosowań atomu. Z drugiej strony nie ulega wątpliwości, że starał się zaszkodzić Oppenheimerowi. Był to w Ameryce okres Makkartyzmu, „polowania na czarownice”, jak to później określono. Każdy kto miał jakiekolwiek przekonania dalekie od konserwatyzmu posądzany był o komunizm. Był to wczesny okres zimnej wojny i wyścigu zbrojeń. W swoim filmie jednak Christopher Nolan zaakcentował to dość słabo.
„Oppenheimer” trwa trzy godziny. To długi film. Niestety nie brakuje w nim dłużyzn, które zniechęcają do oglądania. Długi czas narracji filmowej miałby większe uzasadnienie, gdyby to była dokładna biografia. Jednak tak nie jest. Dokładne relacje dotyczące podejrzeń wobec Oppenheimera, przebieg posiedzeń komisji, a potem przesłuchania dotyczące awansu Straussa na stanowisko Sekretarza Handlu są nużące. Z drugiej strony nagrody, które zdobył film są zasłużone. Cillian Murphy zasłużył zdecydowanie na Oskara.
Oczywiście moje krytyczne uwagi co do części filmu są całkowicie subiektywne i nie będę się dziwić, jeśli ktoś będzie miał inną opinię. Na pewno na uwagę zasługuje fakt zaangażowania nawet do epizodycznych ról znanych aktorów spośród szeregu hollywoodzkich gwiazd. Oznacza to, że środowisko aktorskie doskonale wiedziało, że ten film jest skazany na sukces. Oglądając film warto zwrócić uwagę na Gary’ego Oldmana w roli prezydenta Trumana. Świetnie też wypadł Rami Malek jako David Hill, a także Matt Damon jako generał Leslie Groves.
