Człowiek w poszukiwaniu sensu
psychologia
Czarna Owca
2009
książka, epub, mobi
224
Człowiek w poszukiwaniu sensu Viktora E. Frankla to jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej od czasu Freuda. Zaczyna się od długiego, suchego i głęboko poruszającego osobistego eseju o pięcioletnim pobycie Frankla w Auschwitz i innych obozach koncentracyjnych i jego wysiłkach w tym czasie, by znaleźć powody do życia. Druga część książki opisuje metody psychoterapeutyczne, które Frankl opracował jako pierwszy na bazie swoich doświadczeń z obozów. Freud uważał, że życiem człowieka rządzi popęd seksualny i pokusy. Frankl z kolei wierzy, że najgłębszym popędem człowieka jest poszukiwanie sensu i celu. [z noty wydawniczej]
Człowiek w poszukiwaniu sensu to pozycja w psychologii szczególna. Jej autorem jest Viktor E. Frankl, który podczas Drugiej Wojny Światowej znalazł się w hitlerowskim obozie śmierci. Przeżył i wykorzystał swe doświadczenia do skonstruowania nowej szkoły psychologii i psychoterapii. Panteon psychologicznych autorytetów zaczyna się od Zygmunta Freuda. Do niego dołączył Carl Gustaw Jung. Nie sposób pominąć też Alfreda Adlera, który był najpierw współpracownikiem Freuda, a potem jego oponentem, gdy wystąpił z własną teorią osobowości, odrzucając psychoanalizę. Całkowicie po drugiej stronie barykady znalazł się inny wielki twórca psychologii Burrhus Frederic Skinner, znany jako przedstawiciel behawioryzmu.
Jednak ten panteon byłby niepełny, gdybyśmy nie dodali Ericha Fromma, ucznia Freuda, który twórczo rozwinął psychoanalizę. Podobnie jak Skinner należał do drugiego już pokolenia wielkich znawców psychiki człowieka. Jednak dziś dość często wymienia się jeszcze jedną istotną postać – właśnie Viktora E. Frankla.
Wszechświat nie ma jakiegoś głębszego sensu. On po prostu jest.
Na czym polega odkrywczy wkład Frankla w psychologię? Dzięki swym przeżyciom zrozumiał pewne zjawiska, który inni naukowcy mogli zgłębiać tylko teoretycznie. Jego zdaniem podstawowym imperatywem osobowości człowieka jest poszukiwanie sensu. A w tym kontekście przewartościował również ocenę cierpienia jako składnika psychiki ludzkiej.
W podobny sposób cierpienie nie jest wyłącznie zjawiskiem patologicznym; zamiast być objawem nerwicy, cierpienie może być równie dobrze traktowane jako ludzkie osiągnięcie, zwłaszcza jeśli wyrasta z frustracji egzystencjalnej.
Można się z nim spierać, ale nie sposób wokół jego tez przejść obojętnie.
Widać zatem wyraźnie, że podstawą zdrowia psychicznego jest pewien stopień napięcia – rozdźwięk pomiędzy tym, co już osiągnęliśmy, i tym, co jeszcze musimy osiągnąć, albo tym, kim jesteśmy, a kim być powinniśmy.
Jak nigdy w przypadku innych twórców nowożytnej psychologii, właśnie u Frankla widać dystans, który jest potrzebny człowiekowi po to, by nie zaczął się sam traktować zbyt poważnie.
Decyzja, jaką dziś podejmiesz co do swojego postępowania, nie ma żadnego szczególnego znaczenia.
