Surfin' Safari
surf, pop rock
BCD B.V.
2013
LP
The Beach Boys
Nick Venet
Surfin' Safari
Wilson, Love, Usher, Alpert, Catalano, Eddie Cochran, Jerry Capehart
Vinyl Passion
Surfin' Safari jest debiutanckim albumem amerykańskiego zespołu rockowego Beach Boys, wydanym 1 października 1962 roku w Capitol Records. Oficjalnie producentem był Nick Venet, chociaż Brian Wilson z ojcem Murry'm w znaczący sposób przyczynili się do wyprodukowania płyty. Brian napisał lub współtworzył 9 z 12 utworów. Album osiągnął swój szczyt na 32 miejscu w 37-tygodniowym nakładzie na amerykańskich listach przebojów. Long play był poprzedzony dwoma singlami: "Surfin" i "Surfin 'Safari". Sukces "Surfin' Safari" pomógł wydać pełny album grupy.
The Beach Boys Surfin’ Safari
Wystarczy spojrzeć na oryginalną okładkę debiutanckiej płyty zespołu The Beach Boys i od razu wiadomo, jakiej muzyki będziemy słuchać. Plaża, surfing, dzieci-kwiaty, kolor i radość, czyli to wszystko, co nas w zgrzebnym i szarym peerelu ominęło. Reedycja, którą obecnie można kupić w sklepach Lidl, to dodruk wydania z 2013 roku wyprodukowany w technologii DMM.
Direct Metal Mastering
Direct Metal Mastering (DMM) jest analogową techniką masteringu płyt audio opracowaną wspólnie przez dwie niemieckie firmy: Telefunken-Decca (Teldec) i Georg Neumann GmbH, pod koniec XX wieku po obejrzeniu tej samej technologii stosowanej przez RCA Princeton Labs w videodyskach SelectaVision pod koniec lat 70. XX wieku.
Płyty wytworzone przy użyciu tej technologii są często oznaczane logo „DMM” na okładce. Część bieżących produkcji nagrań wysokiej jakości oraz standardowych płyt z lat 90′ wskazują na technologię jedynie przez użycie napisu „DMM” w końcowym obszarze rowka na płycie.
Neumann był odpowiedzialny za produkcję rzeczywistych urządzeń do cięcia DMM w ramach swoich tokarek serii VMS80. W przeciwieństwie do konwencjonalnego masteringu, gdzie mechaniczna modulacja audio jest nałożona na pokrytą lakierem aluminiową tarczę, DMM przecina się prosto w metalu (miedź), wykorzystuje system nośników o wysokiej częstotliwości i wyspecjalizowane styki diamentowe, wibrujące przy prędkości wyższej niż 40 kHz (czyli 60 kHz ) w celu ułatwienia cięcia.
Melomani uważają zwykle uważają, że jeśli muzykę nagrano monofonicznie, to remastering w stereo byłby gorszy niż świętokradztwo. Coś w tym jest, przekonujemy się słuchając remasterowanych nowych wydań Niemena. Płyta Surfin’ Safari jest monofoniczna. I słusznie, nikt wtedy nie słuchał zespołu inaczej, jak z przenośnego radia na plaży lub na potańcówkach. Nie było wtedy jeszcze dyskotek z czasów Johna Travolty. Jedyna różnica reedycji w stosunku do oryginału z 1962 roku to bonus na drugiej stronie w postaci piosenki Luau.
Mówiąc szczerze ta płyta to oczywisty must have każdego kolekcjonera winyli i każdego młodzieńca w wieku 50+. Obecne pokolenia nie będą na pewno tak zachwycone.
Komentarz do “The Beach Boys Surfin’ Safari”
Można powiedzieć, że w takich klimatach się rodziłem. Sentyment pozostał na lata.