Opowiadania bizarne
literatura piękna
Wydawnictwo Literackie
2018
książka, epub, mobi
256
Dziesięć opowiadań. Ich akcja rozgrywa się w różnych miejscach, czasem nie do końca oczywistych. Akcja dzieje się też w różnych czasach. Niekiedy mamy wrażenie, że to nasza współczesność lub niedaleka przyszłość, a czasem, że to historia, ale czy historia prawdziwa? Olga Tokarczuk pokazuje nam świat, który chwilami jest całkiem niepojęty. Czy na pewno to jest nasz świat? Tytuł zawiera przymiotnik, którego jeszcze niedawno nie było. Neologizm - bizarny. Co znaczy to słowo?
„Opowiadania bizarne”, czyli jakie? To neologizm, który pochodzi od przymiotnika francuskiego bizarre. To słowo występuje też w angielskim. Znaczy tyle, co dziwaczny, niepojęty, ekscentryczny. Otwierając książkę o takim tytule zostaliście ostrzeżeni. Opowiadania przeniosą was w różne miejsca na świecie i różne czasy. Niczego nie będziecie mogli być pewni. Akcja niektórych opowiadań rozgrywa się w przeszłości, ale czy to jest na pewno jakaś historyczna rzeczywistość? Inne dzieją się współcześnie, a może w niedalekiej przyszłości. Autorka pokazuje nam świat, który wcale nie jest taki, jak nam się wydawało.
Czytający często czują potrzebę zdefiniowania czytanej literatury. Umieszczenia jej na jakiejś półce i nadania konkretnej nazwy. Ponieważ ta chęć porządkowania zmniejsza nasze lęki. Dlatego właśnie w odniesieniu do twórczości Olgi Tokarczuk pojawia się często pojęcie realizm magiczny. Jednak to nie wystarczy, by określić „Opowiadania bizarne”.
Jednym z moich skojarzeń była książka „Atlas chmur”. Różne postaci, różne czasy i miejsca, przeszłość i przyszłość splecione nierozerwalnymi więzami pragnień, idei i emocji. Podobnie jest w opowiadaniach Olgi Tokarczuk, co nie znaczy, że są wtórne. Autorka opowiadań bardziej skupia się na redefinicji prawdy i fikcji, na zmienności otaczającego nas świata i podpowiada, że nic nie jest takie, jak nam się wydaje.
Kim lub czym jest człowiek, jak w świecie przyszłości zdefiniować człowieka i człowieczeństwo? Człowiek a inne byty? Czy można sklonować świętego? Tylko pozornie są to stare i ograne motywy, bowiem autorka rozwija je bizarnie. A jakże by inaczej…
