The Dark Side of The Moon (Live At Wembley 1974)
rock, classic rock
Pink Floyd Records
2023
LP
Pink Floyd
The Dark Side of The Moon (Live At Wembley 1974)
Pink Floyd
PFR50LP2
"The Dark Side of the Moon (Live at Wembley 1974)" to nagrania wcześniej znane. Te same nagrania w 2011 roku pojawiły się w "boxach" Immersion i Experience, a wcześniej były też bootlegi. W pięćdziesiątą rocznicę wydania "Ciemnej strony" doczekały się oficjalnej premiery. Po raz pierwszy trafiły na płytę winylową w sposób autoryzowany przez członków grupy. Album zawiera dodatkowo dwa plakaty.
„The Dark Side of The Moon (Live at Wembley 1974)” to wielka gratka dla miłośników zespołu. Nagrania z koncertów w 1974 roku po raz pierwszy znalazły się na płycie winylowej. To także rarytas dla kolekcjonerów czarnych krążków. Nic więc dziwnego, że komentarze były entuzjastyczne.
Absolutnie fantastyczny pakiet, w którym znajduje się dodatkowy plakat z zegarami… Gra znakomicie z niesamowitą dynamiką, klarownością i niesamowitą podstawą, idealnie cichą, bez syczenia i trzasków. Zgadzam się, że strona B wydaje się trochę głośniejsza. Podsumowując, jest wart swojej ceny, z pewnością musisz go posiadać, jeśli kochasz oryginalny album studyjny.
Co się zmieniło na płycie koncertowej w stosunku do studyjnego oryginału? „Speak to Me” jest dłuższy. Podobnie „On the Run”. Rozumiem zamysł w przypadku pierwszego – rozbudowany wstęp dłużej trzyma w napięciu słuchaczy. W „The Great Gig in the Sky” słychać zmiany, bardziej wyeksponowane są organy, wokaliza (oryginalnie wykonana przez Clare Torry) tu zastąpiona została przez Venettę Fields i Carlenę Williams. Oryginał był lepszy.
Drugą stronę „The Dark Side of The Moon (Live at Wembley 1974)” zaczyna oczywiście „Money”. Wersja na żywo, wydaje się znacznie ostrzejsza od studyjnej. Brzmi bardziej rockowo. Piękne jest też przejście do „Us And Them”. „Any Colour You Like” to kolejny utwór, który brzmi inaczej, jest w nim więcej improwizacji.
Album wydano z wielką starannością i stanowi to również ucztę dla oczu. Okładka typu gatefold jest świetną egzemplifikacją tego, jak pokazać odbiorcą pracę nad graficzną stroną wydawania płyt. Koperta wewnątrz jest czarna i wyposażona w antystatyczną wkładkę. Do tego dwa plakaty. Jeden ze spisem koncertów w 1974 roku, a drugi z zegarami (nieco w stylu Salvadora Dali).
