Peer Gynt Suite No.1
Concert Hall Record
1961
SP, winyl
Orchestra of the Amsterdam Philharmonic Society, cond. Walter Goehr
Edvard Grieg
M 95A
Edvard Hagerup Grieg (1843 - 1907) to jeden z najbardziej znanych skandynawskich kompozytorów. Prócz koncertów fortepianowych, chyba najbardziej znanym jego dziełem jest muzyka z dwóch symfonicznych suit do dramatu Henryka Ibsena zatytułowanego "Peer Gynt". Poruszające przygody narodowego bohatera uwolniły wyobraźnię kompozytora i zainspirowały go do napisania wspaniałych utworów.
Niewielka płyta z pierwszą suitą „Peer Gynt” zawiera zaledwie cztery utwory. Jest to nieco nietypowy singiel, ponieważ siedmiocalową płytę nagrano z prędkością 33 i 1/3. Rzadko wydawano małe płyty z taką troską o jakość. Zwykle były to przeboje z muzyką rozrywkową, przeznaczone na potańcówki lub do szaf grających w lokalach rozrywkowych. W tym wypadku jest to wydanie z porządną okładką i papierową koszulką na płytę w środku. Na odwrocie okładki jest też informacja o kompozytorze oraz o utworach, które są zawarte na płycie. Edvard Grieg to jeden z najwybitniejszych kompozytorów skandynawskich.
Pierwsza część rozpoczyna się od fragmentu nazwanego „Poranek”, który sugeruje cudownie czyste, ale tajemniczo melancholijne poranki, które są cechą czarującego skandynawskiego lata. Opuszczając dom, Peer podróżuje w odległych krainach. Druga część towarzyszy scenie, w której popija kawę i pali długą fajkę, gdy obserwuje kręty taniec uroczej Anitry i jej towarzyszy.
Trzecia część to głęboko poruszająca elegancja, która ma niezwykłe znaczenie harmoniczne. Opowiada o żalu Peera, gdy ostatni raz żegna swoją umierającą matkę. Wędrując przez las, Peer pozwala swoim fantazjom szaleć, niemal do obłędu. Poznaje kobietę ubraną na zielono. Ona prowadzi go do zamku, należącego do jej ojca, Króla Gór. W jego grocie trolle wykonują żywy taniec. Wreszcie ich obsesyjny, uderzający rytm wznosi się do przerażającego punktu kulminacyjnego, gdy wypędzają Peera Gynta z zamku.
„Peer Gynt” to wspaniały przykład muzyki ilustracyjnej, która osiągnęła wybitny poziom i stała się dziełem kongenialnym w stosunku do dramatu Ibsena. A przecież to są tylko cztery krótkie utwory. Zdecydowanie warto posłuchać całości.
