Kto czyta, nie błądzi.

Cukry

Cukry Obálka knihy Cukry
Dorota Kotas
powieść non-fiction
Wydawnictwo Cyranka
2021
książka, epub. mobi
196

To jest książka o kimś innym. Można się z niej dowiedzieć, jak jest w środku czyjejś głowy i czy to miłe miejsce, czy raczej ponura nora. Jest też o tym, czy zaćmienie słońca może trwać przez całe życie i gdzie znikają wszystkie papużki faliste. Jak wyglądał Jezus zanim został gwiazdą, czy lepiej jest mieszkać w igloo niż w rodzinnym domu, i co zostaje po nocnym pożarze. Bohaterka jest dziewczyną i dostała diagnozę: zespół Aspergera. Ale co to właściwie oznacza? [z noty wydawniczej]

„Cukry” to tytuł książki. I nie jest to podręcznik chemii traktujący o cukrach. No i dobrze, bo bym się pogubił. Jest to powieść, w której autorka jest czasem autorką, a czasem się dystansuje. To jest tak jak w starym dowcipie o chłopcach. Że dziewięciu na dziesięciu się masturbuje, a ten dziesiąty się do tego nie przyznaje. Dostałem tę książkę do przeczytania, żebym powiedział, czy książka jest śmieszna. No sorry! Jak się ktoś urodził i wychował w Garwolinie, to co tam może być śmiesznego?

Ta książka to taki strumień świadomości. Metoda nie nowa. Czasem strumień świadomości bywa strasznie deprymujący dla czytelnika. Gdy czytałem „Ulissesa” Joyce’a, byłem studentem polonistyki, a to zobowiązuje. Jednak potem przekonywałem się, że wolę klasyczne typy narracji. Tym razem poczułem się mile zaskoczony. Może ze względu na postać narratorki?

Bycie mną jest dosyć męczące. Ciągle się do siebie przyzwyczajam, ale z dużym trudem.

Postać główna tej powieści bez fikcji to młoda kobieta z diagnozą zespołu Aspergera. Opowiada o swoim dzieciństwie, dorastaniu i wędrówce przez życie w poszukiwaniu własnego miejsca. Nie jest to łatwe w Polsce, a jeszcze trudniejsze w Garwolinie. Przy czym sądzę, że równie dobrze mógłby to być Węgrów, Sławno albo Mława. Albo Kleryków Żeromskiego. Pewne rzeczy w tym kraju są wieczne. To nie jest śmieszne. Ludzie, w stosunku do osób wykraczających jakkolwiek poza wąsko pojmowaną normę, mają zwykle głupie rady. „Chodź, rozerwiesz się na dyskotece, trochę czasu wśród ludzi dobrze ci zrobi” – powiedzą introwertykowi. Komuś w depresji poradzą, żeby wziął się w garść i przestał rozczulać nad sobą. Osobie z aspergerem zapewne poradzą, by była bardziej komunikatywna.

Kiedyś myślałam, że z książek nauczę się, jak rozmawiać z ludźmi i co im mówić, i wreszcie będzie łatwo.

„Cukry” to książka na pewno warta przeczytania, zaś za tę recenzję odpowiedzialna jest Kasia. I jej dziecko. Nie powiedziała które.

Print Friendly, PDF & Email