Miejsce początku
fantastyka
Wydawnictwo Iskry
1987
książka
172
W powieści Ursuli K. Le Guin "Miejsce początku" światy fantastyczny i realny współistnieją tutaj przenikając się nawzajem. Baśniowy świat miejsca początku to tło romantycznej historii dwojga młodych, którzy w ucieczce od koszmarnego świata realnego spotykają się i muszą przełamać swoje ograniczenia. To opowieść o samotności człowieka we współczesnym świecie, o trudności wzajemnego porozumienia i przełamania nieufności.
Miejsce początku pojawiło się w ich życiu przypadkiem. Było ich dwoje. Byli całkiem różni, a może jednak podobni? Dlaczego to właśnie oni trafili do Krainy Ain? Dlaczego to przed nimi otwierała się brama? Irena i Hugh. Tacy zwyczajni i jednocześnie niepasujący do świata. Obydwoje trochę samotni z wyboru, wyobcowani i zdystansowani. Początkowo nawet się nie lubili. Dziś już byśmy wiedzieli, od razu pojawiłoby się słowo wytrych, aby krótko ich scharakteryzować. Introwertycy. Nawiasem mówiąc, czy wiecie jak to jest być introwertykiem w czasach, gdy większość ludzi w ogóle nie zna tego słowa? Ja wiem.
Kraina wymagała ratunku. Zamykały się drogi. Mieszkańcy mogli temu zaradzić wcześniej, lecz tego nie zrobili. Pogrążeni w bezwładności, przestraszeni, niezdecydowani. Teraz już tylko dwoje obcych z innego świata może otworzyć drogę do miasta, otworzyć świat. Dwoje obcych, którzy w swoim własnym świecie nie należą do najlepiej dających sobie radę. Irena i Hugh. Oni uratują Krainę i coś więcej.
Do powieści „Miejsce początku” wróciłem po wielu latach i zyskałem nową perspektywę. Ursula K. Le Guin należy do ulubionych moich autorów. Rzecz jasna największym jej dziełem jest Ziemiomorze, choć przyznam, że każdą jej książkę czytałem wielokrotnie. Lecz opowieść o dwójce młodych ludzi jest inna od wszystkiego, co znałem. To jednak historia nie tylko o nich, ale o ludziach, którzy się boją nienazwanego zła.
