Kto czyta, nie błądzi.

Contratiempo

Contratiempo Obálka knihy Contratiempo
Oriol Paulo
kryminał psychologiczny
Netflix
2016
film
Oriol Paulo
Mario Casas, Ana Wagener, José Coronado, Barbara Lennie
Mercedes Gamero

Hiszpański film kryminalny i jednocześnie dramat psychologiczny. Młody biznesmen zostaje znaleziony w zamkniętym pokoju hotelowym ze zwłokami swej kochanki. Policja jest przekonana, że tylko on mógł być sprawcą. Zatrudnia znaną emerytowaną prawniczkę, aby pomogła mu w obronie. Jest przekonany, że ktoś podstępnie oplata go siecią intryg, by został skazany za zbrodnię, której nie popełnił. Reżyserem jest twórca młodego pokolenia, kataloński reżyser Oriol Paulo.

W filmie „Contratiempo” nie ma efektownej strzelaniny, ani pościgów samochodowych, ani też emocjonującego survivalu w miejskiej dżungli. Akcja filmu w pewnym sensie rozgrywa się w jednym pokoju. To – co wykracza poza gabinet bohatera – to retrospekcje. A bohater ma problem. Znaleziono go w pokoju hotelowym z martwą kochanką i wszystko wskazuje na to, że to on właśnie jest mordercą. Jest o tym przekonana policja i prokurator, a życie młodego biznesmena zaczyna walić się w gruzy.

Za radą reprezentującego go adwokata zatrudnia błyskotliwą, choć emerytowaną prawniczkę, która nigdy nie przegrała żadnej sprawy. To jest jego ostatnia szansa, bowiem wszystkie dowody wskazują na niego. Bohater jest przekonany, że ktoś go wrabia w morderstwo.

Nie ma zbawienia bez bólu

Gdy przybywa pani adwokat, rozpoczyna się bolesny proces dochodzenia do prawdy. Prawniczka swymi pytaniami zmusza bohatera do odsłaniania kolejnych warstw półprawd, przemilczeń i kłamstw, by dojść do tego, kto może mieć motyw, by zniszczyć życie bohatera filmu.

Zaręczam Wam, że podczas oglądania tego filmu, zostaniecie zaskoczeni niejeden raz, gdy już będzie się wydawało wszystko jasne i oczywiste. Choć z drugiej strony kryminalna intryga nie jest najważniejsza. To raczej pretekst, by spojrzeć na meandry współczesnego świata przez pryzmat przeżyć i zachowań postaci. Historia, którą nam opowiada Oriol Paulo, ma pewne niedopowiedzenia, czy nawet drobne nieścisłości, ale ten film – obok serialu „La casa de papel” – udowadnia, że współczesna hiszpańska kinematografia godna jest dokonań Bunuela, Saury i Almodovara.

Print Friendly, PDF & Email