film biograficzny
TVP
2020
Jan Hryniak
Krzysztof Czeczot, Magdalena Berus, Jakub Zając, Jarosław Jakimowicz, Klara Bielawka, Jan Frycz
Krystyna Świeca; Magdalena Nowacka
Zenek – polski film biograficzny w reżyserii Jana Hryniaka oparty na biografii piosenkarza disco polo Zenona Martyniuka. Film trafił do kin 14 lutego 2020. Pierwszy wyprodukowany film pełnometrażowy, za którego dystrybucję kinową w całości odpowiadała Telewizja Polska. [Wikipedia]
Było sobie Podlasie, kraina biednych, ale wrażliwych ludzi, kraina w której marzenie młodego utalentowanego chłopaka może się spełnić. Mieszka tam Zenek. Zenek lubi cygańskie ogniska, bo tam pięknie śpiewają. On sam też pięknie śpiewa. Głos Zenka wydobywa się z samego serca. Po drodze przechodząc przez nos. Chłopak śpiewa ckliwe pieśni w remizie i w kościele.
Nawet matka hetera, która każe mu się uczyć matematyki, jest wzruszona, słysząc syna w kościele. I dzięki temu zezwala synowi na rozpoczęcie kariery wokalnej na weselu u sąsiada ze wsi. I tak zaczyna się kariera. Chłopaki najpierw grają na weselach za wódkę, a potem na festynach już za pieniądze. Tam Zenek poznaje swą przyszłą żonę i zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Potem się ożenił, dalej śpiewał, aż wreszcie przyszła sława i życie gwiazdy. A przynajmniej takie, jak to sobie prości ludzie wyobrażają.
Potrzebna też była odrobina dramatu, a więc dodano porwanie syna Zenka, a na koniec jest finałowa symboliczna scena, gdy wszystkie wcielenia Zenka śpiewają „Never Ending Story” z podstarzałym mocno królem dyskotek Limahlem. Paździerz na paździerzu. Drugą wisienką na torcie, oprócz finałowego występu Limahla jest fakt, że film sponsorowany jest przez markę „Bocian Pożyczki”. A ja się poświęciłem dla Was i film obejrzałem. Jeśli ktoś czuje jeszcze niedosyt wiedzy o bohaterze filmu, to może poczytać o nim w Wikipedii. Żeby nie było, że tylko narzekam. W filmie mało jest muzyki disco polo.