Zaginiona
Kuzynki Kruszewskie
fantastyka, fantasy
Fabryka Słów
2014
książka, epub, mobi
352
Kolejna część przygód dalekich kuzynek. Żyjącej już ponad czterysta lat Stanisławy Kruszewskiej i dawnej agentki CBŚ Katarzyny. Na ich drodze pojawiają się kolejne tajemnicze postaci, zagrażają im różne niebezpieczeństwa, a akcja przenosi się nawet na zaginioną wyspę Frisland. Wartka akcja, ciekawe przygody z historycznym tłem.
Zaginiona to czwarta część przygód Katarzyny i Stanisławy Kruszewskich. Tym razem jednak pojawia się całkiem nowa postać. Młoda studentka, która nazywa się Anna Czwartek, dysponuje zaskakującymi umiejętnościami, które już na początku akcji ratują ja z opałów. Wkrótce na swej drodze spotyka Katarzynę i Stanisławę. Okazuje się, ze mają zbieżne cele. Chcą się dostać na tajemniczą wyspę Frisland. Stanisława może tam znaleźć lekarstwo na niebezpieczną chorobę, która zagraża jej życiu. Zaś Anna uważa, że tam jest jej dom.
Kolejny wątek wiąże się pośrednio z Dolnym Śląskiem i historią ostatniej wojny światowej. Kuzynki Kruszewskie mają pomóc dziewczynie, która wpadła w rodzaj letargu. W wątku pojawią się kolejne związki ze starymi legendami żydowskimi, niepoślednią rolę też stare skrzypce wykonane ponad czterysta lat temu. A świat współczesny opisany w powieści jest coraz bliższy współczesności.
Nie wkracza się dwa razy do tej samej rzeki
Pierwsze trzy tomy przygód kuzynek powstały na początku tego stulecia, ostatni po ponad dziesięciu latach. Początek był ekscytujący, a pierwszą postacią, która poznał czytelnik była młoda i zdolna informatyczka Katarzyna. Szukała swej dalekiej kuzynki. Oprócz tych dwóch niezwykłych dam, czytelnik miał okazję poznać jeszcze księżniczkę Monikę, postać wyjątkową, która stała się główną bohaterką drugiego tomu przygód. Tom trzeci opowiadał przygody tej trójki oraz ważnej choć drugoplanowej postaci – Michała Sędziwoja.
Niestety w miarę upływu wydarzeń widać było, że autorowi zaczyna brakować nie tyle pomysłów na kolejne przygody, ile jakiegoś sensu łączącego je ze sobą wzajemnie. Czwarty tom to w zasadzie dwa odrębne opowiadania, które łączą tylko postacie bohaterek. Rzec by można, że jest to sytuacja odwrotna do słynnego cyklu Andrzeja Sapkowskiego. Sapkowski najpierw napisał kilka luźnych opowiadań, a potem zbudował spójną i logiczną narrację na kilka tomów. Pilipiuk zaczął bardzo ładnie, ale wyszły z tego luźne opowiadania przygodowe bez jakiejś istotnej myśli przewodniej
Pisząc kolejny tom po wielu latach, popełnia sporo małych błędów. Katarzyna pokazuje legitymację ABW, choć kiedy odchodziła ze służby, była w CBŚ, a ABW jeszcze nie było. Pojawia się też trochę rozmaitych innych nieścisłości, które jednak da się pominąć, bo wartka akcja wciąga czytelnika mocno. Gorzej, że Pilipiuk wtrąca do powieści swoje przekonania polityczne, według których Unia to zło, a państwo powinno mieć raczej kształt podobny z oracji propagandowych Korwina Mikke. A to już się robi niestrawne, ponieważ niektóre wydarzenia w książce są możliwe tylko dlatego, że jest Unia i traktat z Schengen.
Podsumowując, Pilipiuk rozczarowuje. Nadal jest to ciekawa pozycja – i przyjemna w czytaniu – dla spragnionych literatury przygodowej nastolatków, ale dla bardziej wymagającego czytelnika będzie to strata czasu.
