Do raju
historical fiction, dystopia
W.A.B.
2023
książka, mobi, epub
752
Obszerna powieść o charakterze obyczajowym, o potoczystej i płynnej narracji, której akcja rozgrywa się w trzech różnych wersjach Ameryki na przestrzeni kilkuset lat. Bohaterami są głównie homoseksualni mężczyźni szukający swego miejsca w świecie. Alternatywny świat XIX, XX i XXI wieku jest chwilami trudny do zrozumienia.
„Do raju” to moje największe rozczarowanie czytelnicze roku 2023. Ponieważ czytałem Małe życie, liczyłem teraz na coś więcej. Jednak minusy tamtej powieści pojawiają się tu ponownie. Czytając „Małe życie” byłem zdziwiony całkowitym pominięciem przez autorkę kontekstu społecznego i politycznego życia we współczesnym Nowym Jorku. Teraz fabuła została umiejscowiona w całkowicie fikcyjnym, alternatywnym świecie. I konteksty społeczne są jeszcze mniej realne.
W pierwszej części widzimy, że Stany Zjednoczone w wyniku (chyba) wojny secesyjnej podzieliły się na kilka różnych państw. Do Wolnych Stanów należy Nowy Jork w którym mieszka młody przedstawiciel najbogatszej warstwy społecznej. Jest gejem i wychowuje go dziadek też gej. Małżeństwa homoseksualne i adopcja dzieci w tym kraju są normą. Akcja w gruncie rzeczy jest romansem. Bohater nie potrafi wybrać. Czy woli nieco szalonego, biednego i uroczego muzyka, czy też ma związać się z porządnym, ale nieco nudnym i starszym kilka lat biznesmenem.
Romans heteronormatywny został zastąpiony zdecydowanie homonormatywnym i jest podobnie chwilami kiczowaty jak znane nam powieści z żeńskimi bohaterkami. Większość wydarzeń skupia się wokół seksu, bo nawet ten romans nie jest zbyt przekonujący. Druga część powieści rozgrywa się na Hawajach w okresie epidemii AIDS, co oczywiście ma wpływ na homoseksualnych bohaterów, ale nie stanowi głównego wątku. Autorka chyba próbuje nam przekazać jakieś przemyślenia dotyczące Hawajów i rdzennej ludności, ale jest to zdecydowanie nudne.
Część trzecia rozgrywa się również w fikcyjnym świecie amerykańskim, ale pod koniec XXI wieku. Kolejne pandemie wpływają na zmianę władzy w autorytarną. A pod koniec jest to już coś w rodzaju karykaturalnego wizerunku rodem z Korei Północnej. Tu po raz pierwszy pojawia się postać kobieca, która przypomina raczej szkic ołówkiem niż wyrazisty obraz. A mimo wszystko tę część „Do raju” czyta się najlepiej. Właściwie tak książka to trzy oddzielne powieści połączone tylko imionami postaci. Postaci jest wiele, imion mało, związki kolejnych części są pomijalne.
